Naprawa starych krzeseł

Krzesła narażone są na niemal ciągłe działania mechaniczne. Nawet gdy wykorzystujemy je jedynie do siedzenia, wieloletni czas użytkowania robi swoje. Psują się łączenia, nogi krzeseł się łamią i pękają oparcia i podramienniki. Jest jeszcze gorzej gdy regularnie kołyszemy się na krześle jak na fotelu bujanym lub gdy wykorzystujemy je jako taboret do sięgania po przedmioty znajdujące się wysoko. Szkody powstałe w wyniku takiego niestandardowego użytkowania są jeszcze poważniejsze.

Ta część niniejszego poradnika pokazuje jak naprawić wiele problemów które najczęściej mamy z krzesłami, np. złamane lub popękane nogi stołu, obluzowane szczeble, popękane siedzenia. Nie wszystkie siedzenia krzeseł wykonywane są z solidnego budulca drzewnego. Materiały, takie jak trzcina, sitowie i siedzenia z obiciem są solidne i wytrzymałe, jednak i one się niszczą i muszą zostać naprawione w miarę upływu czasu.

Poradnik opisze jak krok po kroku poradzić sobie z takimi właśnie naprawami.

Odzyskane krzesło, pierwotnie pomalowane na czarno, oczyszczone i podbejcowane na kolor mahoniu. Wykońcone politurą.

Naprawa siedzeń wykonanych z trzciny.

Delikatny wygląd siedzenia krzesła tkanego trzciną daje mylne wrażenie o jego wytrzymałości. Z biegiem czasu trzcina zużywa się, łamie, a siedzenie należy wymienić. Wymiana siedzenia jest długotrwała – utkanie siedzenia może nam zająć nawet do 12 godzin – jednak efekt jest zarówno bardzo elegancki jak i zbliżony do oryginalnego wykonania krzesła. Przed wykonaniem naprawy tkanej części siedzenia należy uprzednio wykonać wszystkie niezbędne naprawy konstrukcji ramy mebla i siedzenia.

Trzcina jest zazwyczaj sprzedawana w wiązkach o długości od 3 do 6 metrów, łącznie o długości około 30 metrów. Wystarcza to na naprawę około czterech krzeseł z powierzchnią siedzenia około 3 metry kwadratowe trzciny. Należy zmierzyć przekątne ramy krzesła aby oszacować długość trzciny jaka jest niezbędna do naprawy. Innymi niezbędnymi przedmiotami do naprawy są specjalne drewniane haczyki do przytrzymania nitek trzciny w otworach podczas plecenia. Takie haczyki można wykonać z drewnianych kołków.

Aby trzcina była giętka i łatwo się wyginała należy ją namoczyć w ciepłej wodzie. Można dodać gliceryny, aby łątwiej się ją przewlekało. Jak strąki trzciny zaczną wysychać podczas tkania można je pokropić wodą. Należy układać trzcinę błyszczącą stroną na wierzchu i uważać aby trzcina się nie poskręcała, szczególnie pod ramą krzesła lub w otworach. Trzcinę należy tkać w tą samą
stronę, w przeciwnym wypadku może się zaczepić i złamać. Przejedz palcem po powierzchni trzciny, w pewnych odległościach od siebie wyczujesz zgrubienia – to są miejsca gdzie rosły liście. Zgrubienia wyczuwalne są przejeżdżając palcem tylko w jedną stronę, w przeciwną stronę ich nie czuć. Należy tkać trzcinę w te stronę, po której nie są wyczuwalne zgrubienia, tak aby można było przeciągać
trzcinę przez otwory bez zagrożenia zaczepienia i pęknięcia. Jak źdźbło trzciny się skończy, zahacz je w otworze, przytnij zostawiając około 13 centymetrów i zacznij od następnego otworu tkać kolejnym paskiem trzciny.

Naprawa siedzenia krzesła wykonanego z sitowia. Sitowie używane do wykonania siedziska krzesła było zazwyczaj pozyskiwane z poskręcanych liści trawy morskiej. Dziś bardziej powszechnie stosuje się papier włóknisty poskręcany w długie źdźbła nazywane włóknistym sitowiem.

Pomimo tego, że do wykonania krzesła antyku użyto naturalnego sitowia, niekoniecznie trzeba to odtwarzać. Nauka jak należy tkać siedzisko tym materiałem zajmuje dużo czasu oraz to jak należy pozyskać i przygotować liście do wykonania sitowia. Jeżeli zabierasz się do wykonania siedzenia z sitowia po raz pierwszy i nie masz doświadczenia w podobnych przedsięwzięciach, bezpieczniej będzie jeżeli wykorzystasz papier włóknisty do wykonania sitowia.

Włókniste sitowie jest sprzedawane na wagę i można je dostać w 3 rozmiarach.Informacje o tym ile materiału potrzebujemy aby wykonać nasze siedzisko można uzyskać, np. od dostawcy surowców i wyrobów plecionkarskich. Spróbuj znaleźć takie sitowie, które jest najbardziej zbliżone wyglądem do oryginalnego wykonania. Wybór drobnego lub grubszego sitowia uzależniony jest od odległości na jaką wystają nogi krzesła za ramę siedziska – jeżeli na 0.5 cm lub mniej – cienkie sitowie, jeżeli ponad – grube sitowie.

Przed zakładaniem sitowia upewnij się ze wszystkie naprawy ramy krzesła zostały wykonane i ewentualnie klejone miejsca wyschły. Sitowie będzie naciągnięte i będzie oddziaływać na ramę krzesła ściskając ją. Technika nakładania sitowia na siedzisko krzesła jest prostsza od tkania siedziska z trzciny ponieważ korzystamy tylko z jednej techniki przy wypleceniu całego siedziska.

Siedziska wykonane z sitowia wyglądają lepiej na siedziskach kwadratowych jak na okrągłych. Siedziska nie na bazie kwadratu tez mogą być wykonane z sitowia pod warunkiem, że przetkamy wstępne linie na siedzisku, tak aby zachować równoległość linii tkania.

Przed rozpoczęciem tkania skrop sitowie wodą. Za każdym razem ściśle przekładaj sitowie przez ramę krzesła i ściśle twórz kolejne rzędy plecionki.

Zmiana obić siedziska krzesła

Krzesła z materiałowymi obiciami są w obecnych czasach tak powszechne, że aż trudno uwierzyć, że kiedyś uważano je za rarytas. Do wieku dziewiętnastego tekstylia były bardzo kosztowne i meble wykonane z obiciami były zazwyczaj spotykane tylko w bardzo zamożnych domach. Zmieniło się to w latach rewolucji przemysłowej, kiedy to zmechanizowano produkcję tekstyliów co wpłynęło na ich powszechną dostępność. Pierwotnie do wypełnienia większości obić mebli stosowano koński włos. W połowie XIX wieku zaczęto stosować sprężyny pod warstwą końskiego włosia, które z czasem zostało zastąpione przez materacowe pianki. Materiał wykorzystywany do obić mebli jest tak samo narażony na zużycie jak drewniane elementy, które pokrywa. Zmiana obicia krzesła zazwyczaj obejmuje wymianę drewnianej bazy, wypełnienia i materiału.

W wyborze materiału do obicia kieruj się jak najbliższym podobieństwem do oryginalnego materiału.