Aby zaprezentować Państwu jak bogate jest nasze doświadczenie, przytaczamy opis renowacji szafy

Przystępując do renowacji szafy oceniamy ją pod względem uszkodzeń:

A) Fornir

B) Ubytek listew

C) Uszkodzenia nóg

D) Ubytków w rzeźbieniach – jeżeli takie są

Rozkładanie mebla

Pierwszą czynnością jaką wykonujemy jest demontaż drzwi szafy wyjmując przy tym z drzwi filongi czyli wypełnienia drzwi albo lustra które też występują w drzwiach drewnianych. Przystępując do renowacji szafy wykręcamy zamki oraz szyldy czyli okucia ozdobne. Jeżeli mebel zawiera szuflady sprawdzamy czy listwy po których chodzą czyli suwają się szuflady nie są wytarte i nie potrzebują wymiany całkowitej lub doklejenia wystających bądź zniszczonych części.

Następnie oceniamy czy stara powłoka politury na szafie jest na tyle zniszczona że trzeba ją będzie czyścić papierem ściernym lub scyklinować cyklinę. W bardzo starych meblach czyścimy elementy myjąc je denaturatem lub spirytusem stosując przy tym papier ścierny o bardzo małej granulacji.

Mebel czyścimy zawsze wzdłuż słoi drewna nigdy w poprzek. Robiąc to nieprawidłowo zniszczyli byśmy i porysowali dany antyk.

Kredens Art deco, wyczyszczony ze starego łuszczącego się lakieru, wkończony w politurze, okleiny orzechowe.

Usuwanie korników z mebla

Sprawdzamy również czy w szafie nie ma owadów żerujących (niszczących mebel). Owady wygryzają otwory w środku mebla oraz robią je na zewnątrz. Czy są szkodniki żerujące przekonujemy się sprawdzając czy przy otworach sypie się miałki pył drewniany tak zwana mączka drewniana. Do najczęściej spotykanych szkodników niszczących meble należą kołatki ( małe chrząszcze). Jeżeli stwierdzimy że w szafie w jakiejkolwiek jej części są owady trujemy je stosując specjalne trucizny dostępne w sklepach chemicznych. Najlepiej wstrzykiwać w otwory środki toksyczne. Jest to zabieg pracochłonny, lecz najmniej szkodliwy dla mebla i jego powłok wykończeniowych.

Potem daną część szafy owijamy szczelnie folię plastykową i odstawiamy na co najmniej dwa dni. Po tym czasie otwory po szkodnikach zaślepiamy drewienkami moczonymi w kleju. Wystające części drewienka starannie obcinamy nożykiem, czyścimy papierem barwiącym dodanego koloru drewna z którego wykonana jest szafa. Następuje fornirowanie. Meble antyczne to w dużej mierze meble pokryte fornirem. Oznacza to, że są one dużo lepsze jakościowo od tych wykonanych z litego drewna. Meble fornirowane dzięki naturalnemu wzornictwu oklein są niepowtarzalne i unikatowe oraz mniej narażone na uszkodzenia wynikające z pracy drewna.

Fornirowanie mebli

Mówiąc o fornirowaniu dawnych mebli mamy na myśli oryginalną i starą technikę, wykonywaną wyłącznie ręcznie. Wymaga to sporego doświadczenia stolarskiego i z pewnością nie można go wykonywać w domowych warunkach. Jeżeli występują ubytki w fornirze uzupełniamy je dobierając fornir taki sam z jakiego fornirowana jest szafa. Np. dąb – dębem, Mahoń – mahoniem itp. Musimy też odpowiednio dopasować słoje danej wstawki ażeby nie rzucała się w oczy po naprawie. Gdy dana część szafy jest tak zniszczona że potrzeba ją całkowicie wymienić musimy tak to zrobić ażeby zachować technikę konserwatorską odpowiednia dla danego okresu z którego pochodzi mebel. Po dokonaniu tych napraw i wyczyszczeniu szafy bardzo miałkim papierem przystępujemy do politurowania.

Politurowanie

Politurowanie to technika wykańczania drewna kojarzona głównie z meblami antycznymi. Polega na wielokrotnym nakładaniu na powierzchnię drewna politury czyli szelaku – odmiany żywicy naturalnej. Politurowanie jest sztuką najbardziej cenioną, bo wykonywaną od wielu pokoleń niezmiennie według tych samych zasad, od początku do końca wyłącznie ręcznie. Technika kładzenie politury na drewno jest jedną z najtrudniejszych części wykańczania mebla. Wymaga bardzo dużego doświadczenia, wprawy oraz bogatej wiedzy. Tak jak w przypadku fornirowania, jest bardzo pracochłonna. Praktycznie każdy ruch wykonany na meblu ma wpływ na efekt końcowy a przecież chcemy by był jak najlepszy.